Steeds meer eilandbewoners op Mallorca zoeken hun toevlucht in campers, kelders en provisorische onderkomens. De vraag die rijst: waarom is betaalbare woonruimte hier nauwelijks nog te vinden?
De afnemende woonruimte is al lang geen nieuws meer, maar gewoon dagelijkse realiteit. “Zijn dat permanente kampeerders?” Het onverwachte antwoord: veel van deze voertuigen zijn geen vakantieaccommodaties, maar noodoplossingen. In de afgelopen jaren zijn aan de rand van Palma en in enkele kustplaatsen regelrechte nederzettingen ontstaan met caravans, omgebouwde busjes en geïmproviseerde hutten. Gezinnen, gepensioneerden, ploegendienstmedewerkers – mensen die plotseling tussen werk en dakloosheid terechtkomen.
Als de huur meer kost dan het leven zelf, wordt de situatie nijpend. De cijfers zijn ontnuchterend: veel huishoudens geven meer dan de helft van hun inkomen uit aan huur. Woningen onder de 900 euro per maand zijn zeldzaam. Dit dwingt mensen tot het delen van woningen, kelderwoningen of leegstaande industriële hallen.
De juridische situatie maakt de situatie nog erger. Huurcontracten zijn vaak tijdelijk en worden na afloop opnieuw onderhandeld – met het risico dat de eisen aanzienlijk hoger worden. De centrale regering heeft maatregelen aangekondigd, maar of deze effectief zijn, hangt af van de uitvoering door de regio’s. Op het eiland blijft veel vastzitten in een conflict tussen autoriteiten, verhuurders en milieuactivisten.
Bouwen zou een logisch antwoord zijn. Maar de realiteit is complexer: grondprijzen, dure materialen, strenge eisen en lange vergunningsprocedures maken de projecten duur. Tegelijkertijd verleidt de korte termijn verhuur eigenaren om appartementen liever voor toeristische doeleinden te gebruiken dan voor permanente verhuur. Het resultaat: leegstaande woningen naast een groeiend aantal mensen zonder vaste woonplaats.
Milieuactivisten waarschuwen ervoor om zonder meer vrije grond te bebouwen – het eiland heeft zijn grenzen. Wat kan helpen? Op korte termijn: meer gerichte sociale woningbouw, eerlijke verlenging van bestaande vergunningen en strengere controle op illegale vakantieverhuur. Op de lange termijn: betaalbaar wonen als prioriteit – niet alleen in verkiezingstoespraken, maar met duidelijke cijfers, termijnen en financieringsplannen.
Tot die tijd blijft het beeld dat veel toeristen zien: caravans langs de kant van de weg en daarachter mensen die wanhopig op zoek zijn naar een slaapplaats.
Bron: agentschappen
